Po pierwsze w klarowaniu ścieków, gdzie sfermentowane nieczystości pochodzenia biologicznego są nadrzędnym źródłem do wytwarzania energii. W efekcie udaje się znormalizować osady ściekowe, natomiast oczyszczalnia nie musi czerpać kolejnych źródeł zasilania. Naloty ściekowe są wytworami ubocznymi, występującymi w wyniku procesu oczyszczania ścieków. Fermentacja ma miejsce w odrębnej komorze, gdzie substancja organiczna jest rozkładana przy udziale bakterii metanowych. Dzięki temu powstaje właśnie biogaz. Po drugie – na wysypiskach odpadków komunalnych (biogaz określany jest gazem wysypiskowym). Z nich przedostaje się łatwo do atmosfery, tworząc w niej negatywne zmiany, np. rujnując sferę ozonową Ziemi. Nadzwyczaj istotne jest, aby go „wyłapywać”, bowiem za duże skupienie metanu wymieszanego z powietrzem jest niebezpieczne i – po prostu – może wybuchnąć. Doskonałym sposobem na wyeliminowanie tego kłopotu jest odgazowanie składowiska odpadów. Można to zrobić na dwa sposoby: biernie oraz aktywnie. W pierwszej sytuacji pełną materię odpadową należy przedziurawić na na całej powierzchni, natomiast w otworach umiejscowić rury dziurkowane, przez które będzie transportowany biogaz. Ujściami rur są pochodnie do spalania biogazu. Niebezpieczeństwo jest naprawdę usuwane, ale ów sposób posiada jeden wielki minus: gazu wydostającego się ze składowiska wcale nie można w żaden sposób zagospodarować. W całości zostaje spalony przez pochodnie. Zatem doskonalszą technologią jest aktywne odgazowanie, które polega na tym, że biogaz jest ostrożnie zasysany przez komponent ssąco – regulacyjno – pompujący. Nieprzepuszczalność składowiska odpadków bazuje na dwóch warstwach: rekultywacyjnej i glinowo – piaskowej. Gospodarstwa agrarne również wyzyskują metody wsparte na biogazie (biogazownie rolnicze), który pochodzi przykładowo z resztek po produkcji agrarnej czy fekaliów zwierząt gospodarskich.
Obok redukcji wysyłania do atmosfery substancji trujących, zalet z wykorzystywania biogazu jest co najmniej parę. Biogaz kwalifikuje się do Odnawialnych Źródeł Energii, dlatego im więcej osób będzie z niego czerpało, tym słabsze będzie zapotrzebowanie na kopalne materiały energetyczne (podczas ich wypalania tworzą się szkodliwe związki). Jego specyfiką jest modyfikowanie jakości nawozu (powstaje tzw. poferment, zatem przefermentowana gnojowica, która ma mniejszą liczbę „niebezpiecznych” bakterii i jest wolna od chwastów), predyspozycja do utrzymania utrwalenie torfu w glebie oraz redukcja patogenów (w rezultacie higienizacji). Co istotne, za pomocą biogazu, spada o około 80% siła odorów, a wody powierzchniowe oraz gruntowe udaje się w decydującym stopniu „ochronić” od zabrudzeń.
Postawienie instalacji biogazowej najlepiej polecić firmie, która posiada duże doświadczenie oraz właściwe certyfikaty. W Toruniu wiodącą firmą jest Wagra, która oferuje, np. opracowywanie budowy gazowych, ich wybudowanie, zamontowanie i nadzór, rewitalizację terenów zielonych, projektowanie oraz budowę zespołów odgazowania wysypisk odpadów, zamontowanie kompletnej instalacji do czerpania biogazu ze ścieków, oddzielnych pomp do jego odsysania oraz montaż generatorów prądu. Firma posiada wysokiej jakości sprzętem, m. in. urządzeniami do wykonywania i sprawdzania izolacji, i badania wydajności biogazowej składowisk odpadów.
Koszt postawienia biogazowni zależy od sporej ilości elementów, np. od lokalizacji, typu składnika, jaki będzie w niej używany czy kwoty dofinansowania. Standardowy koszt wynosi orientacyjnie 15 mln zł/MW, zaś inwestycja zwróci się w przeciągu 3 lat. Jeżeli mamy na uwadze mniejsze instalacje biogazowe, które mają moc 230 kW, wówczas wydatek wynosi orientacyjnie 21 mln zł uwzględniając wyliczenia na 1 MW. Inwestycja zwraca się w prawie 5 lat. Należałoby nadmienić, iż biogaz należy do jednego z wyjątkowo stabilnych źródeł energii. Proces fermentacji materii organicznej jest procesem stałym, co oznacza, że zachodzi przez pełen rok. Instalacja biogazowa może więc nie tylko się zwrócić, lecz jeszcze dawać znaczne dochody. Jest to uzależnione od czasu przebywania w biogazowni biomasy, powierzchni zasobników czy stopnia zużytkowania powstałego ciepła.
Po pierwsze ten, do którego inwestor ma prawo (posiada umowę przeniesienia własności lub dzierżawy), ma minimum 2-3 ha oraz nie ma kształtu przydługiego, smukłego prostokąta. Przed zaprojektowaniem budowy należy zorientować się, czy w najbliższym czasie nie uda się kupić przyległych gruntów (przyczynią się do rozbudowy systemu wykorzystywania sfermentowanej materii biologicznej). Kolejnymi krokami są: sprawdzenie planu zagospodarowania przestrzennego, położenia biogazowni względem pozostałych zabudowań, np. budynków, miejsca sieci energetycznej, uzbrojenia terenu oraz odległości od zasobu surowców.
Jeżeli jesteś zainteresowany otrzymywaniem oraz użytkowaniem biogazu, kliknij w ów link – Odgazowanie składowiska odpadów